در این مقاله از مدیران نواندیش؛ به اینکه کدام سبک مدیریتی مناسب کسب و کار شماست می‌پردازیم. در ادامه انواع سبک های مدیریت سنتی و مدرن و بینابینی یا میانه را شرح خواهیم داد. پروسه مدیریت کسب و کارهای ایرانی بخش‌بندی خاص خود را داشته و می‌تواند متفاوت از سایر نقاط جهان باشد. دراین‌بین می‌توان به سه حوزه و تقسیم‌بندی اصلی اشاره کرد که آگاهی در مورد ویژگی‌های هریک از این موارد می‌تواند باعث شناخت بیشتری نسبت به سبک مدیریتی و سیستم اجرایی سازمانتان باشد.
سبک های مدیریت کسب و کار چیست ؟
- سبک مدیریت سنتی
- سبک مدیریت مدرن
- سبک مدیریت بینابینی
چگونه سبک مدیریت خود را بفهمم؟
با استفاده از تست سبک رهبری می توانید در مورد سبک مدیرتی خود آگاه شوید.
حال به شرح و بسط هریک از موارد یادشده می‌پردازیم:
۱- سبک مدیریت سنتی
در مدیریت سنتی امور به‌صورت حجره‌ای پیش رفته و تمامیت کسب و کار بر پاشنه آشیل یک فرد خواهد چرخید.
علیرغم نام سنتی آن در بسیاری از کسب و کارهای امروزی از سبک مدیریت سنتی استفاده می‌شود. یعنی تمام امور اجرایی در سازمان به شخص اول ختم می‌شوند. درصورتی‌که فرد چند روزی در مجموعه نباشد، تمام یا بخش اعظمی از امور دچار اختلال شده یا به‌طور کلی مختل می‌شوند.
در چنین سازمان‌هایی تصمیمات اجرایی به‌صورت بداهه و بر اساس تجارب گذشته اتخاذ می‌شوند و به‌ندرت روش‌های قدیمی کنار گذاشته می‌شوند.
یعنی اگر برای تبلیغات از کانال‌ها یا مجاری خاصی (مانند بیلبورد، تلویزیون، تراکت) استفاده می‌شده، همچنان نیز قسمت عمده بودجه تبلیغاتی‌شان در همین مسیر هزینه می‌شود. از طرفی در امور مربوط به پرسنل نیز خط‌مشی در نظر گرفته نمی‌شود. پرسنل به‌صورت سنتی طبق فرآیند آگهی‌ها جذب و وارد سیستم می‌شوند و هیچ‌گونه برنامه‌ای جهت ورود و پرورش پرسنل تدارک دیده نمی‌شود. عموماً به پرسنل تازه‌وارد مسئولیت‌های ساده و پیش‌پاافتاده واگذارشده که اثرگذاری به‌شدت پایینی خواهند داشت.
مشکل عدم تفویض اختیار در سبک مدیریت سنتی
عدم تفویض اختیار از دیگر مشکلات این قبیل کسب و کارهاست. به همین دلیل مدیر به سبب مشغله زیاد، امور را باکیفیت و کارایی بالایی پیش نبرده و همین امر باعث خسارات جبران‌ناپذیری به سیستم خواهد شد. (خروج پرسنل، عملکرد پایین در مقابل خواسته خریداران و…)
در این قبیل سازمان‌ها، حرف اول و آخر را مدیر می‌زند و تابع نظر شخص خاصی نیست. مگر در شرایط استثناء که تحت تأثیر نورچشمی‌ها قرار میگیرد!
این قبیل سازمان‌ها عموماً از یک حد پا فراتر نخواهند گذاشت. چه ازنظر ابعاد سازمانی، حجم مبادلاتی و تعداد پرسنل. در این سازمان‌ها رشد معنا و مفهوم خاصی ندارد و به‌ندرت شخصی از جایگاه خود به مرتبه بالاتری رشد خواهد کرد. در بیشتر موارد پرسنل پس از ورود به سازمان و طی کردن مدت‌زمانی از سازمان به دلایل مختلف خارج‌شده. و هیچ‌وقت علت این ورود و خروج‌های خارج از عرف و چارچوب‌های مدیریتی بررسی نمی‌شوند.
در این قبیل سبک‌ها، همچنان جنس خوب به‌تنهایی معرف خود خواهد بود و معتقد به این هستند که جنس خوب خودش فروش می‌رود! و نیازمند هیچ‌گونه برنامه‌ریزی جهت جایگاه سازی و توسعه نمی‌باشد. موارد بسیاری می‌تواند جزء ویژگی‌های این نوع قرار بگیرد که بیان تمامیت آن در اینجا نمی‌گنجد.
۲- سبک مدیریت مدرن
در این سبک مدیریتی مدرن ، “سیستم” راهبر مجموعه خواهد بود.
این قبیل سبک های مدیریتی به‌صورت مشارکتی پیش رفته و تصمیم‌های حیاتی با جلب موافقت حداکثری افراد تأثیرگذار اتخاذ می‌شوند. از طرفی در این سازمان‌ها خروج پرسنل به صورت موقت یا دائمی و یا حتی خروج مدیر برای مدت کوتاه آسیب جدی به سیستم وارد نمی‌کند. تفکیک وظایف یکی از پارامترهای اساسی در این سازمان‌هاست و بر همین اساس تخصص گرایی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
همچنین جذب و پرورش کارکنان دارای قواعد و قوانین برنامه‌ریزی‌شده می‌باشند. سازمان هیچ‌گاه بصورت فورس ماژور اقدام به استخدام افراد نالایق یا اشتباه نمی‌کند. قبل از اینکه نیازمندی سیستم آَشکار شود، بانک و آرشیوی از مشخصات افراد واجد شرایط وجود دارد.
این قبیل سازمان‌ها در طی سال از طریق مجاری مختلف مانند سایت، شبکه‌های اجتماعی، آگهی‌های مستقیم اقدام به جمع‌آوری اطلاعات کارجویان نموده و در شرایط موردنیاز از آنها به بهترین شکل ممکن استفاده می‌کنند. بودجه‌بندی در این قبیل سازمان‌ها بصورت فصلی و سالانه صورت میگیرد. به‌جز شرایط اضطرار، تمامی روندها طبق برنامه‌های از پیش تعیین‌شده‌ای اجرا می‌شوند.
توسعه و پیشرفت در این سبک از پیش تعریف‌شده و افراد با ورود به سازمان روند پیشرفت را مشاهده و یا حس خواهند کرد.
تعاملات درون‌سازمانی نیز بر اساس چیدمان‌های برنامه‌ریزی‌شده و چارت سازمانی وجود داشته و افراد از وسعت اختیار بالایی در امور مربوط به خود برخوردارند. یعنی در چنین سیستم‌هایی اهداف بخش‌ها و به‌تبع آن افراد مشخص‌شده و آنها در انتخاب یا خلق بهترین مسیر آزاد بوده و می‌توانند روندهای دستیابی به اهداف را دست‌خوش تغییر کنند.
۳- سبک مدیریت بینابینی یا میانه
در سبک مدیریت بینابینی (وسط یا میانه)، ترکیب دو سبک سنتی و مدرن را می‌توان مشاهده کرد. تعارض‌ها و نارضایتی‌ها در این شیوه به بالاترین سطح خود خواهد رسید. از طرفی کارکنان دچار سردرگمی‌هایی در اختیارات محوله می‌شوند.
به‌عنوان‌مثال، اختیاری به شخص واگذار می‌شود (سبک مدیریت مدرن) و در فرآیندهای اجرایی دخالت‌هایی وجود دارد و گاهاً مشاهده‌شده تصمیم‌های تحت اختیار فرد نیز نادیده انگاشته و به‌راحتی رد می‌شوند (سبک مدیریت سنتی). این قبیل سازمان‌ها حتی در شرایطی که با مشاوران حوزه کسب و کار نیز همکاری خود را شروع می‌کنند، به‌سختی از روندهای سنتی خود جدا می‌شوند.
بیش‌ترین درجه مقاومت در مقابل تغییرات از جانب شخص ارشد سازمان اتفاق خواهد افتاد.
درصورتی‌که در هر یک از سبک های مدیریت سنتی یا بینابینی (میانه) قرار دارید، بهتر اینست که نسبت به تغییر سبک مدیریتی خود اقدام کنید. چون تا شما تغییر نکنید، مجموعه متبوعتان تغییر نخواهد کرد. این شما هستید که مسئولیت رشد، توسعه یا شکست سازمان را بر عهده‌دارید.
در این مسیر می‌توانید از کمک مشاوران مجرب یعنی اشخاصی که به مشکلات سازمان شما از بیرون، بدون تعصب و باتجربه بیشتری می‌نگرند، نیز استفاده کنید. اگر همچنان تمایل دارید به کسب و کار خود در سال‌های آینده ادامه دهید، باید دست به تغییرات مداوم زده و در مسیر بهینه حرکت نمایید.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در این رابطه به صفحه مشاوره کسب و کار مدیرنو مراجعه فرمایید و با ما در ارتباط باشید.
کلیدواژه ها: مدیریت کسب و کار چیست, سبک مدیریتی, سبک های مدیریتی, سبک مدیریت سنتی مدرن و بینابینی یا میانه
منبع: مدیرنو